6 Şubat depreminde kurtarma ekibinde görev yapan kıymetli kardeşim Özcan Kuri’nin kaleme aldığı “Depremin Kıyısında - Yıkımın Gölgesinde Yükselen İnsanlık Hikayeleri” adlı kitabını bir solukta okudum. Kitabın ilk sayfasında, “Menderes Singin abime hatıra olsun” notuyla yazılmış imzası yüreğime dokundu. Sayfaları çevirdikçe, adeta o kara günü yeniden yaşadım. Kahramanmaraş’ta, yıkımın ortasında umutla, acıyla ve insanlıkla yüz yüze gelmiş bir anlatıcının gözünden gördüm her şeyi. Özcan kardeşim kitabın önsözünde şöyle diyor: “6 Şubat sonrası yaşadıklarım, yüreğimde derin izler bıraktı. Kahramanmaraş’a vardığımızda, adeta harabeye dönmüş bir şehirle karşılaştık. Gözleri nemli, yürekleri paramparça, dudaklarında dua ile titreyen insanlar...
Her birinin ayrı bir hikayesi vardı. Bu hikayeleri bu kitabın sayfalarına dökmeye karar verdim.” Bu kitap, sadece bir anı kitabı değil. Aynı zamanda insanlığın, fedakârlığın ve dayanışmanın bir manifestosu. Okuyana, içinde saklı kalan kahramanı keşfetme yolunda ilham verecek bir eser.
İthaf: “Üzerimde çok emeği olan rahmetli babamın ve depremde vefat eden kardeşlerimizin aziz ruhlarına... El-Fatiha.”
(Haber:Menderes Singin)